Aynen şöyle oluyor: Ursula Abla’ya çaya/kahveye gidiyorsun. Asla işlenmiş şeker ya da yapay tatlandırıcı içermeyen, böyle keçiboynuzu unu ve akçaağaç şurubu türü besinler kullanılarak yapılmış, elmalı tarçınlı, oldukça tatlı bir muhabbeti var. Doyurucu ve leziz denemeler ikram ediyor. Tatlarına varabilmek için öncelikle külliyatını yutmuş olmak hiç gerekmiyor. Edebiyat seven herkes kendisiyle keyifli vakit geçirebilir.
Michael Ende sağ olsun (gönüllerde), kitabın öyle Miyazakivari bir atmosferi var ki, 1979’da yazılmış olduğunu da hesaba katarak, “Miyazaki’nin 50 favori kitabı” diye dolaşan listeye son sıralardan giriş yapmış olduğuna kesin gözüyle baktım. Göremeyince şaşırdım ve böylelikle aşırı derecede şaşkın kavim Botokslular gibi bakan bir Türk, konuya ne münasebetle dahil olup yerden bittiğini yanındaki yabani otlarla tartışan bir Japon, tüm bunlara küsüp kendini serebral korteksine kitleyen bir Alman olduk. Ama