uzakdoğu arşivleri

Çay Kitabı

“Çay’a Saygı” niteliğinde kısa bir seremoniye davetlisiniz. Lütfen bahçe patikasından çiçeklere hürmet göstererek geçiniz. İçeri buyrun: Bu çay odalarının ben diyim şibumiliği, siz deyin basitliği, Taocular desin boşluğu, koro olarak diyelim sadeliği, hep Zen manastırlarına öykünmesindenmiş. Çaycılık, nasıl da ustalık isteyen şiirsel bir uğraşmış; nasıl da kült olmuş… Çin kökenli Tcha ne menem bir esermiş de, sanat gibi Çay’ın da dönemleri ve ekolleri varmış meğer. Şuraya bakın, ne yazıyor: “Şarabın

Danshari

Danshari bir dekorasyon stili değil. Canlı bir ilişkin olmayan her türlü objeyi hayatından çıkarmak ve hâliyle sadeleşerek ferahlamak üzerine kurulu bir kafa yapısı. Kitap seni şuna ikna etmeye çalışıyor: Etrafında gereksizce var olarak yer çalan ve enerjini sömüren bütün o çer çöpten arındığında, “gerçekten kim olduğun” ortaya çıkar. Samanlıkta iğne aramak gibi olmaması dileğiyle…

Seiobo Orada, Aşağıdaydı

Öykülerden oluşuyor, ortak bir derdi olan öykülerden, lakin kendisi romanım diyor, öyle diyorsa öyledir, benim için fark etmez, o zaman her bölüm başka hikâye, kabul, ortak paydaları ise artistik bir tutkunluk hâli, yani çeşitli sanat işlerinin ve hatta zanaat işlerinin tutkulu âlemi aslında, kendisi de Doğu-Batı eksenine saplantılı, beraberinde sen de tenis topu gibi okuyorsun, tenis topu nasıl okuyorsa artık, bir Kyoto’dasın bir Floransa’da işte, bir Kamo Nehri kıyısında bir