Aynen şöyle oluyor: Ursula Abla’ya çaya/kahveye gidiyorsun. Asla işlenmiş şeker ya da yapay tatlandırıcı içermeyen, böyle keçiboynuzu unu ve akçaağaç şurubu türü besinler kullanılarak yapılmış, elmalı tarçınlı, oldukça tatlı bir muhabbeti var. Doyurucu ve leziz denemeler ikram ediyor. Tatlarına varabilmek için öncelikle külliyatını yutmuş olmak hiç gerekmiyor. Edebiyat seven herkes kendisiyle keyifli vakit geçirebilir.
Kaç kere kulaklarımla duydum: İçine girmesi zormuş. Peki. Biraz soğuk bir deniz gibi, diyelim. Oysa bir atlasan, yüzdükçe ısınacaksın; ısındıkça içinde olmak keyif verecek; keyiflendikçe etrafına “su çok güzel, gelsene!” demek isteyeceksin. Nedense bu kitapla işler böyle yürüyor. Dile kolay, yirmi yılı aşkın akademik bir çalışmanın ürününden söz ediyoruz. Kaldı ki bu ürünü tüketmek de, okuyucusu açısından, kendi üzerinde yaptığı bir “çalışma” zaten. Hâliyle bu çalışma aylara da yayılabilir, seneye