araştırma arşivleri

Bildiğimiz Tarımın Sonu

İnsan odaklı kalamamış Modernleşme, küreselleşen köyler, demografik yapısı değişen şehirler, üreticiyi harcayan neoliberal çözümler, tüketiciyi harcayan tarım politikaları derken, bunların nasıl domino etkisiyle birbirine değdiğini ve aralarındaki sebep-sonuç ilişkisini netleştiren, aydınlatıcı bir makale derlemesi olmuş. Makalelerin oluşturduğu büyük resme bakarsak, bir araştırma raporu görüyoruz: Şehirdeki tüketicinin süpermarket ürünleriyle kurduğu sofrası ile, üretimi kumara dönen çiftçinin tarlası arasındaki mesafenin, neden ve nasıl gittikçe arttığına dair…

Kurtlarla Koşan Kadınlar

Kaç kere kulaklarımla duydum: İçine girmesi zormuş. Peki. Biraz soğuk bir deniz gibi, diyelim. Oysa bir atlasan, yüzdükçe ısınacaksın; ısındıkça içinde olmak keyif verecek; keyiflendikçe etrafına “su çok güzel, gelsene!” demek isteyeceksin. Nedense bu kitapla işler böyle yürüyor. Dile kolay, yirmi yılı aşkın akademik bir çalışmanın ürününden söz ediyoruz. Kaldı ki bu ürünü tüketmek de, okuyucusu açısından, kendi üzerinde yaptığı bir “çalışma” zaten. Hâliyle bu çalışma aylara da yayılabilir, seneye

Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi

İsminin ağırlığı korkutabilir; fakat okuması, kan aldırmak kadar acısız. Sayfa sayısı da ürkütebilir; oysa onca sayfayı devirmek, kan kırmızısı kapağı kadar göz yormuyor. Müsterih olun, gayet sade ve akıcı bir anlatımı var. Hatta klişe tabirle “sürükleyici” bile diyebilirim —roman okumaktan tek farkı, baş karakterin bir insan değil, bir ülke olması. Üstelik bu protagonist, içinde doğup büyüdüğünüz ülke olunca, hikâye de ülkenizin politik sürüklenmesi olunca, okuyucu olarak otomatikman olayların peşine düşüyorsunuz.

Kadıköy’de Zaman

Yazarın deyimiyle “Cihangirleşen Yeldeğirmeni, Etilerleşen Koşuyolu ve Beyoğlulaşan Kadıköy”e karşı öncelikle mimar ve şehir-bölge plancısı arkadaşları göreve çağırıyorum. Sonralıkla, hangi arkadaşların ilgisini çeker bu kitap? Kadıköy’ü tanıyorsanız/seviyorsanız/benimsiyorsanız, üstüne hayata merakla bakan gözlere sahipseniz, sayfalarını bir bir gezerek unutulmaya yüz tutmuş kent bilgilerini keyifle okursunuz. Düşünsenize: Şehremaneti Binası’nda nikâh kıyılıyor; Haldun Taner Şehir Tiyatrosu’nda meyve sebze satılıyor; PTT malikânesinde Fransız uyruklu Tübini ailesi oturuyor; Beyaz Fırın hep Beyaz Fırın ve Koço